بررسی تأثیر ساختار سرمایه، سهامداران و بزرگی شرکت بر میزان اعمال محافظه‌کاری در شرکت‌ها

محافظه‌کاری، یک ویژگی مهم در کیفیت بالای گزارشگری است و اغلب شرکت‌ها برای دستیابی به کیفیت گزارش‌های خود از آن استفاده می‌کنند. در این پژوهش تأثیر ساختار سرمایه، نوع مالکیت و اندازه شرکت بر محافظه‌کاری با استفاده از داده‌های 50 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و رگرسیون چند متغیره با داده‌های پانل بررسی شده است. در این پژوهش از دو مدل ارائه شده در پژوهش‌های بیور و رایان (2000) و مدل گیولی و هاین (2000) برای محاسبه محافظه‌کاری استفاده شد. نتایج نشان داد، روابط بین تمرکز مالکیت، درصد سهامداران نهادی، اهرم مالی و اندازه شرکت با محافظه‌کاری با توجه به مدل محاسبه محافظه‌کاری متفاوت است. طبق مدل اول و دوم، رابطه مستقیم و معنا‌داری بین محافظه‌کاری و اهرم مالی به‌عنوان نماینده ساختار سرمایه وجود دارد و بین محافظه‌کاری و تمرکز مالکیت رابطه‌ای مشاهده نشد. در مدل اول، بین درصد سهامداران نهادی و محافظه‌کاری رابطه‌ای مشاهده نشد ولی در مدل دوم رابطه معکوس و معنا‌دار مشاهده شد. در مدل دوم، بین اندازه شرکت و محافظه‌کاری رابطه‌ای مشاهده نشد ولی در مدل اول رابطه معکوس و معنا‌دار مشاهده شد.